امروزه خانواده های ایرانی در خانه و کاشانه ی خودشان پذیرای عضو جدیدی به نام حیوانات هستند که جای خالی انسان ها را برایشان پر می کنند ، آدم هایی که قلاده سگی را در دست گرفته اند و بی اعتنا می گذرند .
به گزارش سایت آفتاب دل، هرچه از خیابان های جنوب شهر سمت خیابان های تر و تمیز شمال شهر برویم ، به نمونه های بیشتری از آدمهایی برمی خوریم که قلاده سگی را در دست گرفته اند و بی اعتنا می گذرند ؛ آدمهایی که به دلیل الگوبرداری از مدلهایی که خاص جامعه ما نیستند، به نگهداری حیوانات رو آورده اند.
اکثر کسانی که حیوان نگهداری می کنند جوانانی هستند که در پی نمایش دادن حیوان و نشان دادن تجدد و نوعی کلاس فرهنگی هستند . زیرا متاسفانه بسیاری داشتن سگ و گربه های پشمالو را یک کلاس و تجدد می دانند و برای نشان دادن آنها هر روز دقایقی با حیوانشان به بیرون می آیند. در صورتی که نمی دانند بسیاری از بیماری ها به واسطه همین بیرون آمدن حیوان خانگی به وجود می آیند.
سالهاست که بسیاری از خانواده های ایرانی، در جمع خود پذیرای اعضای جدیدی هستند که پایشان به شیوه های مختلف به خانه و کاشانه آنان باز می شود. شاید بتوان ریشه این علاقه را عمدتاً در رفتاری تقلیدی از فرهنگ غربی که طی چند دهه اخیر توسط وسایل ارتباط جمعی ترویج و تبلیغ شده است، جست.
در حال حاضر، حیواناتی که در خانه نگهداری می شود وارد حریم شخصی انسان ها شده اند و حتی عضوی از خانواده محسوب می شوند، به طوری که برای سگ اتاق و تخت خواب با امکانات ویژه تدارک دیده می شود، او را به حمام و دستشویی می برند، سر سفره می نشانند حتی گاهی در خیابان مشاهده می شود که فرد سگ خود را کنار دستش داخل خودرو نشانده است و هر جا می رود این سگ همراه اوست، سگ را می بوسد، دست نوازش بر سر او می کشد و ....این نوع نگهداری از حیوانات قطعا به لحاظ شرعی حرام است و گناه محسوب می شود.
چند سالی است نگهداری از حیوانات خانگی از سگ و گربه گرفته تا موش، سنجاب، جوجه و لاک پشت میان خانواده های ایرانی رواج یافته است، اما برخلاف گذشته های دور و زندگی در روستا که حیوانات جایی جدا و دور از محیط زندگی انسان ها داشتند، امروز این حیوانات بیشتر داخل خانه نگهداری می شوند.
هرچند اسلام به رفتار شایسته با حیوانات و حتی آزار نرساندن به آنها را (جز در موارد خاص) توصیه کرده اما هم خانه و هم غذاشدن و همنشینی با حیواناتی نظیر سگ و مار و حیوانات درنده را حرام کرده است و در مواردی هم که به نگهداری حیواناتی چون مرغ و خروس و کبوتر و مانند آنها سفارش کرده، در صورتی آن را مجاز دانسته که موجب اذیت و آزار دیگران نشود و مشکلاتی را برای جامعه و مردم در بر نداشته باشد با وجود این دیدگاه متاسفانه گاه در جامعه به ویژه در شهرهای بزرگ و طبقات مرفه شاهد هم خانگی و هم غذاشدن برخی افراد با حیواناتی مانند سگ و مار و ... هستیم.
یکی از مهمترین عواملی که باعث چنین اتفاقی در این افراد می شود که گاه حیوانات را از بچه های خود بیشتر دوست دارند، غلبه حس تنهایی در وجود آنهاست به همین علت اکثر خانواده ها برای گریز از نوعی تنهایی به نگهداری حیوانات رو می آورند.
نزدیک به چهار صد بیماری مشترک بین انسان و حیوان وجود دارد که کم‌ترین این بیماری‌ها از سگ و گربه است و میتوان گفت تعداد بیماری‌های قابل انتقال از گاو و گوسفند بارها بیشتر از خطر انتقال بیماری از سگ و گربه به انسان است.
به هر حال آنچه میتوان گفت، این است که نگهداری حیوان خانگی از سگ و گربه گرفته تا کاسکو، طوطی مرغ عشق و مینا تا خرگوش و همستر و لاک پشت، امر مهمی است که در عمده خانواده های ایرانی میتوان مشاهده کرد و تعداد بیماری‌های قابل انتقال از این حیوانات بسیار زیاد است .
به دلیل زندگی محدود در آپارتمان‌ها، جلوگیری از مزاحمت برای همسایگان، کودکان شهرنشین از انجام بازی های طبیعی محروم هستند و سرگرم شدن آنها به بازی های رایانه ای کابوس زندگی کودکانه ی آنان شده است.
به گزارش سایت آفتاب دل، انگار همین دیروز بود که مادرانمان صدایمان می کردند که دیگر بازی بس است شب شده است و همینکه سر روی بالش می گذاشتیم از شوق اینکه فردا دوباره ادامه ی هفت سنگ و ... را بازی کنیم خواب نداشتیم اما متأسفانه گویا کم کم بازی های قدیمی به فراموشی سپرده شده است و بازار بازی های رایانه ای داغ داغ است.
بازی برای کودکان فقط بازی نیست، خود زندگی است، کودکان نقشهای مورد علاقه‌شان را بازی می‌کنند و البته درونشان را این گونه آشکار می‌کنند، اما وقتی پای بازیهای کامپیوتری و بی‌تحرکی به میان می‌آید، همه چیز عوض می‌شود. خشونت جای زندگی را می‌گیرد.
حال دیگر کودکان از سنین پایین به بازیهای رایانه‌ای روی می‌آورند و کمتر به بازیهای دستی و فیزیکی علاقه نشان می‌دهند. بازیهای گروهی کودکان به فراموشی سپرده شده و درحال منسوخ‌شدن است.
متأسفانه شاهد آن هستیم که بازی های کودکان در دهه گذشته با امروز اختلاف فاحشی داشته و با تغییر تدریجی سبک زندگی خانواده ها و گرایش آن به غرب نوع بازی های کودکانه نیز تغییر کرده این تغییر در بازی ها نیز موجب آسیب های شدیدتری در روح، روان و آینده کودکان شده است که خانواده ها به آن توجهی ندارند.
بازی های سنتی قدیمی از قبیل: هفت سنگ، عمو زنجیرباف، قایم موشک، گرگم به هوا، کی بود کی بود، وسطی و ... ریشه در سنت های دیرینه ی مردم ایران داشته و هنوز نسلی از آن افرادی که با این بازی ها اوقات فراغت خود را سپری می کردند نگذشته که امروزه دلایلی چون استفاده از وسایل ارتباط جمعی، بازی های رایانه ای و ورزش های جدید امکان پرداختن به بازی های محلی را به حداقل ممکن کاهش داده و میتوان گفت به دست فراموشی سپرده شده است
با آغاز دهه 80 و یکه تازی کامپیوتر، بازی‌ها رنگ مدرن تری به خود گرفت؛ کم کم توپ‌های پلاستیکی راه راه و لیگ‌های فوتبال محله‌ای و گرگم به هواها جای خود را به آتاری، سگا و میکرو داد.اکنون دیگر دهه 90 شده، دیگر کمتر میتوان کودکان را در کوچه و خیابان مشغول بازی و سر و صدا دید، حالا دیگر قوانین مجتمع‌های مسکونی بازیهای سر ظهر، شب و نصف شب و کلا همه را ممنوع کرده، اگر هم کمی سر و صدا در کوچه‌ها شنیده شود، والدین برای همدیگر شاخ و شانه می‌کشند و یکدیگر را متهم به عدم تربیت صحیح فرزند می‌کنند!
حالا دیگر هر جای شهر قدم بگذاری محال است که گیم نت‌ها را مملو از کوکان زیر 10 سال و بعضا بالای 20 سال نبینی!
تنوع بازیهای رایانه‌ای را هم که نگو و نپرس! گویی دیگر بچه‌ها “بچگی” نمی‌کنند و هرچه زودتر می‌خواهند به دنیای بزرگسالان وارد شوند .
به دلیل زندگی محدود در آپارتمان‌ها، جلوگیری از مزاحمت برای همسایگان، عدم امنیت در خیابان‌ها و کوچه‌ها به هنگام بازی، کودکان شهرنشین از انجام بازی های طبیعی محروم هستند.
اکنون کودکان پس از “عبور از مرحله بازی با اسباب‌بازی” به بازیهای رایانه‌ای روی می‌آورند. هنوز تاثیرات مثبت و منفی بازیهای رایانه‌ای بر روی کودکان دقیقا مشخص نیست و این روند “نو” موضوع تحقیقاتی طولانی‌مدت برای جامعه‌شناسان و روان‌شناسان خواهد بود.
کودک در جریان بازی، زندگی اجتماعی را تجربه می کند او از این طریق با دیگران ارتباط برقرار می‌کند خود را به جای شخصیتهای خیالی می‌گذارد و نقش افراد مختلف از والدین و آموزگار گرفته تا پزشک و پلیس را ایفا می‌کند. بازی بستری است برای جولان تخیلات کودک، بدون بازی کودکان مجبورند از طرق دیگری درونیات خود را برون فکنی کنند.
اگر در گذشته کودکان بدون هر گونه اسباب بازی، وسیله یا شی ء اقدام به بازی می کردند هم اکنون در اکثر بازی های کودکانه حداقل یک شی ء یا اسباب بازی به کار گرفته می شود. ما امروزه دور و بر خود کودکان بسیاری را می‌بینیم که حداقل یک اسباب بازی را همراه خود حمل می کنند.
پرخاشگری از طریق مشاهده آموخته می‌شود. منشاء اصلی آن محیط است و بازیهای کامپیوتری به صورت رایگان و آسان خشونت و پرخاشگری را زیر سقف خانه به کودکان می‌آموزد.
هرچند بازیهای خارج از منزل می‌توانند کودک را دچار ویروس و میکروب کنند اما پیامدهای سلامتی این بازی‌ها نظیر جنب و جوش و تنفس هوای آزاد و احساس سبک بالی کودکانه بسیار بیشتر از مضرات آن خواهد بود.
به راستی، آینده نسل کودکان ما با بازیهای نشسته و بی تحرک کامپیوتری چه خواهد شد؟
تحقیقات نشان داده کودکانی که بیشتر وقت خود را در خارج از منزل سپری می‌کنند احتمال بسیاری دارد که در بزرگسالی به پیاده روی، باغبانی، دوچرخه سواری و کوهنوردی روی بیاورند که عدم انجام همگی این موارد ذکر شده نیز به بحران سلامت این سال‌ها تبدیل شده است.
انتهای پیام/
صنایع دستی کردستان از لحاظ کیفیت و گستردگی در سطح کشور مطرح است به گونه ای که شطرنج شهرت جهانی پیدا کرده است و بیشتر مسافران و گردشگرانی که به کردستان سفر می کنند از محصولات نازک کاری ، فرش و گلیم کردستان خریداری می کنند.
به گزارش سایت آفتاب دل، سوغاتی دادن و سوغاتی گرفتن لذت فراوانی دارد. در ایران همه عادت کرده ایم پس از بازگشت از سفر برای اقوام و آشنایان ره‌آوردی داشته باشیم. شاید این مساله در فرهنگ و آداب ما ایرانی ها ریشه داشته باشد. هرچه هست، ما می خواهیم شما را با سوغاتی کردستان آشنا کنیم تا هنگام سفر به این استانبدانید چه چیزهایی بخرید که مختص همان شهر باشد.
نام کردستان که می آید همه یاد تخته نرد، فرش، گلیم ، زیورآلات و ... این شهر می افتند ایام تعطیلات به ویژه تعیطلات نوروز یکی از زمان ها و فرصت های ارزشمندی برای هنرمندان این عرصه است که هنر خود را به دیگر شهروندان و مردم کشور و حتی خارج از کشور عرضه کنند.
صنایع دستی کردستان از لحاظ کیفیت و گستردگی در سطح کشور مطرح است به گونه ای که فرش و گلیم کردستان به همراه محصولات نازک کاری چوب مانند تخته نرد و شطرنج شهرت جهانی پیدا کرده است و بیشتر مسافران و گردشگرانی که به کردستان سفر می کنند از محصولات نازک کاری ، فرش و گلیم کردستان خریداری می کنند.
سنندج از مراکز مهم نازک کاری ایران و حتی دنیا محسوب می شود و سابقه حدود یک قرون و نیمی این هنر در این شهرستان گواهی بر این مدعاست. بر اساس گفته های استادکاران نازک کار سنندجی بنیانگذار این هنر زیبا در سنندج استاد نعمت الله نعمتیان بوده است و هنرمندان سنندجی با ذوق و مهارت خاصی گره های چوب گردو و سنجد را بسیار زیبا به صورت ها و شکل های مختلفی در می آورند. این هنر هم اکنون جنبه بازاری یافته و اکثر صنعتگران این عرصه اقدام به ساخت تخت نرد ، عصا، کیف زنانه،رحل قرآن، میزشطرنج، قاب عکس، جعبه جواهرات و غیره کرده و از این راه درآمدی کسب می کنند.
به دلیل گران بودن مواد و مصالح مصرفی در نازک کاری بیشتر فعالان این عرصه اقدام به ساخت وسایل و تجهیزاتی می کنند که مورد استقبال و نیاز مردم باشد و دیگر کمتر به ساخت محصولات هنری می پردازند. در حال حاضر در بیشتر کارهای نازک کاری گوشه ای از منبت و معرق هم دیده می شود و این دو هنر نیز با نازک کاری آمیخته شده است.
صنایع دستی و سوغات صنایع دستی استان بخشی از فرهنگ مردم استان کردستان است که براساس نیاز و خلاقیت در طی زمان شکل گرفته است. استان کردستان دارای انواع شیرینی‌های محلی بوده که مهمترین این شیرینی‌ها کنجد، بادام سوخته، نوعی باسلق و نان برنجی است که در این میان کنجد و شیرینی محلی خاص شهر سنندج به همراه نان برنجی خریداران زیادی دارد.
در مناطق کرد نشین نوعی گیوه به نام کلاش تولید می شود که هماهنگی جالبی با لباس کردی دارد رویه این کفش از نخ پنبه ای بافته شده و زیره آن از پارچه فشرده شده ساخته شده است به همین دلیل کفش بسیار سبک ، نرم ، قابل انعطاف و متناسب با محیط کوهستانی است و تولید کلاش در اصل مختص به اورامان بوده است ولی اکنون در تمام شهر های کردستان تولید می شود.
قدیمی‌ترین گلیم ایرانی کشف شده قطعه گلیمی است که آن را متعلق به حدود300سال پیش از میلاد دانسته‌اند. گرچه از سابقه تاریخی هنر گلیم بافی و زمان شروع آن در کردستان اطلاع دقیقی در دست نداریم، اما بدون تردید به همراه حصیربافی و نمد مالی در ردیف نخستین صنایع و هنرهای فلات ایران قرار دارد و از زمانهای بسیار دور به عنوان زیرانداز گرم، مناسب و قابل حمل برای استفاده در نقاط سرد و کوهستانی و نیز در مقام دست‌بافته‌ای از تار و پود محکم و مقاوم برای نگهداری، حمل اشیا و آذوقه و تزئین منازل روستاییان مورد نظر بوده و کاربرد همیشگی داشته و دارد
زیورآلات سنتی از قدیم الایام هنرمندان خوش ذوق کردستانی از قراضه های مسی و برنز و غیره انواع زیورآلات را به طرح و شکل های مختلف محلی در می آورند. این هنرمندان به این وسیله اقدام به ساخت گردنبند، سرنبد،دستبند، النگو، گوشواره، انگشتر و غیره در طرح ها و اشکال مختلف می کردند و هم اکنون نیز تهیه و تولید می شود.علاوه بر زیورآلات دست بافته های دیگری هم مانند جاجیم، پلاس، جوراب، شال، کاله(مچ بند )، موج بافی، سجاده بافی، رودوزی های های سنتی و سفالگری سنتی در استان تولید و عرضه می شود.
انتهای پیام/
این روزها وقتی از کنار میوه‌فروشی‌ها می‌گذرید، از چغاله‌های سبز خوش‌رنگ تا گوجه‌سبزهای ترش و خوشمزه ، آنقدر وسوسه‌انگیزند که مقاومت در برابر نخریدن‌شان بسیار سخت به نظر می‌آید.
به گزارش سایت آفتاب دل، این روزها وقتی از کنار میوه‌فروشی‌ها می‌گذرید، از چغاله‌های سبز خوش‌رنگ تا گوجه‌سبزهای ترش و خوشمزه ، آنقدر وسوسه‌انگیزند که مقاومت در برابر نخریدن‌شان بسیار سخت به نظر می‌آید. البته این میوه‌ها به‌شدت مغذی به نظر می‌آیند و انگار همه ما عادت کرده‌ایم آمدن بهار را با خوردن نوبرانه‌هایش، حتی به قیمت‌های گزاف، جشن بگیریم! اما آیا واقعا میوه‌های نوبرانه مغذی‌تر از میوه‌های معمول هر فصل هستند؟
با شروع فصل زیبای بهار، فروش میوه‌هایی نظیر گوجه سبز و چغاله بادام توسط میوه فروشان و همچنین فروشندگان دوره‌گرد رونق می‌گیرد. میوه نزد ایرانیان تنها مصرف خوراکی نداشته و بسیاری برای درمان انواع بیماری نیز کاربرد داشته است.
این میوه‌ها دارای فواید و خواص بسیاری برای سلامتی ما هستند، اما اگر نشسته و آلوده باشند، احتمال ابتلا به بیماری‌های عفونی گوارشی از جمله حصبه و مسمومیت‌های غذایی را مطرح می‌سازند.
چغاله می‌تواند در افرادی که به علل مختلف دچار اختلال در ترشح غدد بزاقی یا کسانی که دارای سیروز کبدی یا سنگ کیسه صفرا هستند کمک کننده باشد اما برای افراد لاغر باعث تشدید لاغری می‌شود، بنابراین صرف مقدار ویتامین و مواد معدنی دریافتی نمی‌تواند برای ما تعیین کننده باشد و باید به تاثیری که بر وضعیت بدنی ما می‌گذارد، دقت کرد.
چغاله بادام یکی از میوه‌های نوبر فصل بهار و در واقع میوه درخت بادام است که قشر خارجی آن سبز رنگ و پوشیده از کرک‌های ظریف بوده و داخل آن روکش سفید و نرمی وجود دارد که مغز آبکی و نازک بادام را در خود نگهداری می‌کند.
اگر چغاله بادام به صورت بهداشتی کمپوت، خورش یا ترشی شود مصرف متعادل آن می‌تواند تا حدودی مواد مغذی را به بدن برساند.چون این میوه با پوست مصرف می‌شود باید حتما در ضدعفونی کردن و شستن آن دقت کرد.
اغلب میوه‌فروشان و فروشندگان دوره‌گرد با آب جوی یا چاه مبادرت به شستن این میوه می‌کنند که می‌تواند عاملی برای بروز بیماری‌های گوارشی بویژه حصبه شود.
گوجه سبز یکی از خوراکی های این فصل است که در مقایسه با چغاله بادام خواص بیشتری دارد، منبع خوبی از ویتامینc و گروهی از ویتامین های b است. ویتامینc در افزایش ایمنی بدن و افزایش بافت های همبند نقش بسزایی دارد و ویتامین های گروهbهم به کاهش استرس ها و سلامت سیستم عصبی بدن ما کمک می کنند.
گوجه سبز، فشار خون را پایین می آورد، التهابات را کم می کند، منابع معدنی بسیار مفیدی دارد و با افزایش ادرار از حملات نقرسی پیشگیری می کند. توصیه می شود با نمک مصرف نشود چون باعث افزایش فشار خون می شود. کمپوت کم شیرینی آن در روزهای گرم می تواند باعث خنکی شود.
انتهای پیام/
.: Weblog Themes By Pichak :.