ما این انقلابی که کردیم و ملت ما کرد، این را به حسب آن طوری که از اول ندای او بلند شد و الان هم این ندا بلند است، این انقلاب برای اسلام بوده است نه برای کشور، نه برای ملت، نه برای به دست آوردن یک حکومت؛ برای اینکه اسلام را از شر ابرقدرت ها و جنایتکارهای خارجی و از شر سلیقه‏های کج داخلی و داخل اسلامی نجات بدهد.

این‏ انگیزه، انگیزه‏ای است که اگر در جوان های ما ملاحظه بفرمایید، در عموم ملت ملاحظه بفرمایید، البته استثنا دارد، در همه جا استثنا هست، در زمان رسول اللَّه هم استثنا بود، همیشه این استثناها هست، اما وقتی که وجهه عمومی مردم را در این حرکت هایی که دارند، در این شور و شوقی که دارند و رو به مرگ می‏روند با شور و شوق، از هر کدام بپرسید که تو چرا داری می‏روی به جبهه، می‏گوید برای اسلام، برای خدا، برای امر خداست.

اما اگر فرض کنید که از یک سرباز روسی بپرسند که تو جبهه می‏روی چه بکنی؟ او می‏گوید می‏خواهم این کشور را به دست بیاورم، می‏خواهم قدرت خودم را توسعه بدهم. در عالم همیشه همین طور است. ما باید فکر این معنا باشیم که ما تلخی ها و شیرینی ها داشتیم. اما تلخی هایی که داشتیم برای این است که ما معارفمان ناقص است.

شما ملاحظه کنید که بهترین خلق اللَّه در عصر خودش، حضرت سید الشهدا- سلام اللَّه علیه- و بهترین جوانان بنی هاشم و اصحاب او شهید شدند و از این دنیا رفتند با شهادت، لکن وقتی که در آن مجلس پلید یزید صحبت می‏شود، حضرت زینب- سلام اللَّه علیها- قسم می‏خورد که‏ ما راینا الا جمیلا (ما جز زیبایی چیزی ندیدیم) رفتن یک انسان کامل، شهادت یک انسان کامل در نظر اولیای خدا جمیل است، نه برای اینکه جنگ کرده و کشته شده، برای اینکه جنگ برای خدا بوده است، قیام برای خدا بوده است.

اگر این معنا را تزریق کنند این میهمان های ما، این میهمان های عزیز ما در مملکت هایی که می‏روند به مردم بگویند که جوان های ایران با انگیزه دارند خودشان را به جبهه می‏رسانند و به شهادت، و شهادت را فوز عظیم می‏دانند، این شهادت فوز عظیم دانستن نه از باب اینکه کشته شدن است، خوب، کشته شدن، طرف ما هم کشته می‏شود، از باب این است که این انگیزه برای اسلام است.

وقتی انگیزه برای اسلام شد، دیگر لذت دارد نه غم، منتها ما چون ناقص هستیم و نرسیدیم به آن مقامی که باید برسیم، از این جهت تلخی داریم. ما البته تلخی ها داشتیم به حسب این وضع روحی‏ای‏ که داریم.

...سعی کنید که انگیزه‏ها، انگیزه‏های الهی باشد. سعی کنید که به مردم خودتان هر جا هستند، به کشورهای خودتان هر جا هستند تزریق کنید که انگیزه‏هایشان الهی باشد؛ برای کشورگیری نباشد، برای سلطه نباشد، برای دنیا نباشد.

گمان نکنند که دنیا یک چیزی است که باقی می‏ماند، چند روز می‏ماند دست این و از بین می‏رود. آن چیزی‏ که باقی می‏ماند آنی است که للَّه تعالی است. ما عندکم ینفد و ما عند الله باق (آنچه پیش شماست نابود می‏شود و آنچه که پیش خداست، ماندگار است. سوره نحل، آیه 96)، ?ماعنداللَّه? آن چیزهایی است که انسان برای خدا می‏کند، آنها باقی هست و آن چیزی که پیش خود ما هست از دنیا و از جهاتی که نفسانیت ما دارد، اینها از بین می‏رود.

بنا بر این، شما مطالعه کنید در حال این کشور، در حال این ملت و بگویید این ملت را و این کشور را برای کشورهای خودتان، شاید ان شاء اللَّه، همین انگیزه‏ها پیدا بشود و از سلطه‏های خارجی کم بشود.

* از بیانات امام خمینی (ره) در جمع میهمانان خارجی مراسم دهه فجر(21 بهمن 1365)

انتهای پیام /*