به گزارش سایت آفتاب دل، هرچه از خیابان های جنوب شهر سمت خیابان های تر و تمیز شمال شهر برویم ، به نمونه های بیشتری از آدمهایی برمی خوریم که قلاده سگی را در دست گرفته اند و بی اعتنا می گذرند ؛ آدمهایی که به دلیل الگوبرداری از مدلهایی که خاص جامعه ما نیستند، به نگهداری حیوانات رو آورده اند.

اکثر کسانی که حیوان نگهداری می کنند جوانانی هستند که در پی نمایش دادن حیوان و نشان دادن تجدد و نوعی کلاس فرهنگی هستند . زیرا متاسفانه بسیاری داشتن سگ و گربه های پشمالو را یک کلاس و تجدد می دانند و برای نشان دادن آنها هر روز دقایقی با حیوانشان به بیرون می آیند. در صورتی که نمی دانند بسیاری از بیماری ها به واسطه همین بیرون آمدن حیوان خانگی به وجود می آیند.

سالهاست که بسیاری از خانواده های ایرانی، در جمع خود پذیرای اعضای جدیدی هستند که پایشان به شیوه های مختلف به خانه و کاشانه آنان باز می شود. شاید بتوان ریشه این علاقه را عمدتاً در رفتاری تقلیدی از فرهنگ غربی که طی چند دهه اخیر توسط وسایل ارتباط جمعی ترویج و تبلیغ شده است، جست.

در حال حاضر، حیواناتی که در خانه نگهداری می شود وارد حریم شخصی انسان ها شده اند و حتی عضوی از خانواده محسوب می شوند، به طوری که برای سگ اتاق و تخت خواب با امکانات ویژه تدارک دیده می شود، او را به حمام و دستشویی می برند، سر سفره می نشانند حتی گاهی در خیابان مشاهده می شود که فرد سگ خود را کنار دستش داخل خودرو نشانده است و هر جا می رود این سگ همراه اوست، سگ را می بوسد، دست نوازش بر سر او می کشد و ....این نوع نگهداری از حیوانات قطعا به لحاظ شرعی حرام است و گناه محسوب می شود.

چند سالی است نگهداری از حیوانات خانگی از سگ و گربه گرفته تا موش، سنجاب، جوجه و لاک پشت میان خانواده های ایرانی رواج یافته است، اما برخلاف گذشته های دور و زندگی در روستا که حیوانات جایی جدا و دور از محیط زندگی انسان ها داشتند، امروز این حیوانات بیشتر داخل خانه نگهداری می شوند.

هرچند اسلام به رفتار شایسته با حیوانات و حتی آزار نرساندن به آنها را (جز در موارد خاص) توصیه کرده اما هم خانه و هم غذاشدن و همنشینی با حیواناتی نظیر سگ و مار و حیوانات درنده را حرام کرده است و در مواردی هم که به نگهداری حیواناتی چون مرغ و خروس و کبوتر و مانند آنها سفارش کرده، در صورتی آن را مجاز دانسته که موجب اذیت و آزار دیگران نشود و مشکلاتی را برای جامعه و مردم در بر نداشته باشد با وجود این دیدگاه متاسفانه گاه در جامعه به ویژه در شهرهای بزرگ و طبقات مرفه شاهد هم خانگی و هم غذاشدن برخی افراد با حیواناتی مانند سگ و مار و ... هستیم.

 یکی از مهمترین عواملی که باعث چنین اتفاقی در این افراد می شود که گاه حیوانات را از بچه های خود بیشتر دوست دارند، غلبه حس تنهایی در وجود آنهاست به همین علت اکثر خانواده ها برای گریز از نوعی تنهایی به نگهداری حیوانات رو می آورند.

نزدیک به چهار صد بیماری مشترک بین انسان و حیوان وجود دارد که کم‌ترین این بیماری‌ها از سگ و گربه است و می‌توان گفت تعداد بیماری‌های قابل انتقال از گاو و گوسفند بارها بیشتر از خطر انتقال بیماری از سگ و گربه به انسان است.

به هر حال آنچه میتوان گفت، این است که نگهداری حیوان خانگی از سگ و گربه گرفته تا کاسکو، طوطی مرغ عشق و مینا تا خرگوش و همستر و لاک پشت، امر مهمی است که در عمده خانواده های ایرانی میتوان مشاهده کرد و تعداد بیماری‌های قابل انتقال از این حیوانات بسیار زیاد است .