در حدود 40 درصد از خانم‌ ها در دوره‌ ای از زندگی توده‌ هایی را در پستان خود لمس می‌ کنند.

در اینجا با 7 مورد از خطاهای رایج زنان درباره این سرطان آشنا می ‌شویم:

باور غلط اول: توده‌های پستانی تقریبا همیشه سرطان هستند

این عقیده نادرستی است که هر توده‌ ای در پستان به معنی وجود سرطان است. به گفته محققان انجمن سرطان آمریکا، اگر چه هر خانمی در پستان خود که احساس توده‌ داشت باید به فکر سرطان باشد تا عکس این موضوع ثابت شود، اما این نباید زنان را نگران کند. هر چه سن یک زن بیش تر باشد، احتمال بیش تری دارد تا یکی از 7 تا 8 نفری باشد که مبتلا به سرطان پستان می ‌شوند. همچنین احتمال بیشتری وجود دارد که توده ‌های پستانی در زنان سالمند و زنانی که به دوران یائسگی نزدیک می‌ شوند و یا یائسه شده‌ اند، سرطانی شوند.

وقتی یک توده پستانی سرطانی نباشد، به چه دلیل ممکن است ایجاد شده باشد؟ این توده‌ ها ممکن است کیست ‌هایی باشند که معمولا خطرناک نیستند، اما ممکن است رشد غیر سرطانی و غیر طبیعی سلول‌ ها باشد، نظیر فیبروآدنوما که کمتر شایع است و یا لخته ‌های خونی که موجب ایجاد توده می‌ شوند. همچنین این توده ‌های کاذب ممکن است در اثر تغییرات هورمونی ایجاد شوند که در واقع اصلا آن ها توده نیستند.

به هر حال دلیل توده‌ های پستانی هر چه باشد، نباید مورد غفلت واقع شود و باید از سوی پزشک اطمینان حاصل شود که خطرناک نیستند. گاهی لازم است معاینه جسمی از سوی پزشک صورت گرفته و گاهی نیاز به ماموگرافی و در برخی اوقات نیاز به سونوگرافی است. با انجام این آزمون‌ ها علت توده ‌های پستانی دقیقا مشخص خواهد شد.

باور غلط دوم: سرطان پستان همیشه همراه با توده ‌ای قابل لمس است

همیشه این ‌طور نیست. به گفته محققان دانشگاه لومباردی شهر جورج واشنگتن همیشه سرطان‌ های پستان با توده همراه نیستند. گاهی اوقات قبل از این که خانمی احساس توده در پستان خود داشته باشد، بعد از انجام ماموگرافی مشخص می ‌شود که او دچار سرطان پستان است. بسیاری از سرطان‌ ها هنگام آزمون‌ های غربالگری ماموگرافی تشخیص داده می‌ شوند.

باور غلط سوم: توده‌ های سرطانی با توده‌ های خوش ‌خیم تفاوت دارند

اگر این ‌طور فکر می ‌کنید بدانید که همیشه توده‌ های سرطانی متفاوت از توده‌ های خوش‌ خیم نیستند. توده‌ های سرطانی و توده‌ های غیر سرطانی یا همان خوش ‌خیم، ممکن است با یکدیگر اشتباه گرفته شوند. زنان غالبا فکر می ‌کنند وقتی توده‌ ای سرطانی باشد، آن را به صورت توده ‌ای سفت احساس می ‌کنند که به اطراف حرکت نمی‌ کند. این در حالی است که توده ‌های پستانی همچنین ممکن است نرم و متحرک باشند. بنابراین همیشه نمی ‌توان گفت که توده‌ های سفت، سرطانی و توده‌ های نرم، بی ‌خطر هستند.

کیست‌ ها در صورتی که عمقی باشند احساس سوزش ایجاد می‌ کنند. اما اگر این کیست‌ ها سطحی باشند غالبا نرم و گرد حس می ‌شوند. اگر توده‌ های پستانی عمقی باشند قادر هستند بافت پستان را به جلو برانند. گاهی توده‌ هایی که در لمس به نظر خوش‌ خیم و نرم و متحرک می ‌آیند می ‌توانند سرطان باشند. توده‌ هایی که با لمس آن ها زنان احساس خراش و سوزش داشته باشند معمولا خوش ‌خیم هستند و اما بهترین توصیه این است که اگر هنگام لمس هر احساسی داشتید باید مورد بررسی قرار بگیرید.

باور غلط چهارم: نباید نگران توده‌ های کوچک بود

این باور غلط است که نباید با لمس توده‌ های کوچک در پستان احساس نگرانی کرد. توده‌ های سرطان ‌ها می ‌توانند در زمان شروع بسیار کوچک باشند. اندازه یا سایز توده ‌های پستانی راه خوبی برای تصمیم ‌گیری در مورد بی‌ خطری یا سرطانی بودن توده ‌ها نیست. در برخی از زنان توده‌ های پستانی به اندازه ی یک نخود و در برخی دیگر اندازه ی این توده‌ ها حتی به حد یک گریپ ‌فروت هم می ‌رسد. با انجام ماموگرافی حتی توده‌ های بسیار کوچک مشخص می ‌شوند. وقتی زنان واقعا در پستان خود توده ‌ای را حس می ‌کنند اندازه ی آن ها معمولا کمتر از 2.5 سانتی ‌متر قطر دارد یعنی چیزی به اندازه یک آلبالو.

باور غلط پنجم: مراجعه فوری ضروری نیست

این باور غلط را از ذهن خود دور کنید که با لمس توده نباید سریع به پزشک مراجعه کرد. مخصوصا اگر شما خانمی هستید که سن‌ تان کمی بالا رفته است به تأخیر انداختن مراجعه و پیگیری توده پستانی کار درستی نیست. هر توده‌ ای در پستان باید توسط پزشک مورد ارزیابی کامل قرار گیرد. گاهی پزشک توصیه می‌ کند که بعد از دوران قاعدگی برای بررسی بیشتر مراجعه کنند. ممکن است این توده نوعی کیست باشد و با قاعدگی و تغییرات هورمونی تغییر کند. زنانی که به سن یائسگی نزدیک می ‌شوند احتمال کمتری وجود دارد تا دچار تغییرات توده ناشی از تاثیرات هورمونی شوند، بنابراین نباید ارزیابی‌ های پستانی به تاخیر انداخته شود.

اما این سوال مطرح می ‌شود که چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

پزشکان توصیه می ‌کنند در هر سنی که هستید حتما حداکثر 2 تا 4 هفته بعد از لمس توده به پزشک مراجعه کنید. حتی بهتر است بلافاصله پس از لمس توده به پزشک مراجعه کنید. این پزشک است که زمان مراجعه بعدی را تعیین می ‌کند و زنان خود نباید در مورد آن تصمیم بگیرند. عده‌ای از زنان خود را با اطرافیان و آشنایان خود مقایسه می ‌کنند و به گمان این که توده پستانی آن ها هم ممکن است کیست باشد و برطرف می ‌شود به پزشک مراجعه نمی‌ کنند. در حالی که اگر توده‌ ای سرطانی باشد حتی یک هفته و یا یک ماه هم برای درمان ارزشمند است، مخصوصا اگر فرد جوان باشد.

باور غلط ششم: سرطان پستان همیشه ارثی است

این باور هم واقعیت مطلق ندارد. تنها 5 تا 10 درصد از سرطان‌ های پستان، ارثی است. اکثریت زنانی که دچار سرطان پستان می ‌شوند هیچ عامل خطری ندارند. پس این جمله هم واقعیت ندارد که اگر خانمی در خانواده‌ ای زندگی می‌ کرد که تاریخچه سرطان در آن وجود نداشت، توده‌ های پستانی هرگز سرطانی نخواهند شد.

باور غلط هفتم: در زنانی با داشتن تاریخچه کیست، توده‌ های پستانی سرطانی نیستند

همیشه این ‌طور نیست. برخی از زنان که سالیان زیاد در پستان خود کیست داشته ‌اند نباید تصور کنند که این کیست‌ ها نگران‌ کننده نخواهند شد، چرا که ممکن است کیست‌ ها هم دچار تغییراتی شده و به توده‌ های سرطانی تبدیل شوند.

همه خانم‌ ها باید توجه کنند که هر زمانی که در پستان ‌های خود توده‌ ای جدید یافتند باید فورا به پزشک مراجعه کنند تا نگرانی‌ های شان برطرف شود، چرا که ممکن است این توده از همان کیست ‌های قدیمی نباشد.

امام باقر علیه السلام : «از جهت حمد و ذکر، خدا با چیزى بهتر از تسبیح حضرت فاطمه زهرا علیها السلام عبادت نشده است. اگر عملى بهتر از آن بود، پیامبر خدا آن را به زهرا علیها السلام عطا مى‌کرد.» عقیق: نماز جماعت از جمله اعمالیست که در قرآن و روایات معصومین به آن سفارش شده است. مانند آیه 43 سوره بقره: وَ‌أَقِیمُوا الصَّلَوةَ وَ‌ءَاتُوا الزَّکَوةَ وَ‌ارْکَعُوا مَعَ الرَّ‌کِعِینَ ( و نماز را به پاى دارید و زکات را بدهید و با رکوع کنندگان رکوع کنید) که با کمی تامل در این آیه می توان دریافت، امر به رکوع کردن با دیگران دلیلی بر به جماعت خواندن نماز است. در ابتدای آیه نیز خداوند به جای " خواندن " نماز، از " به پا داشتن" استفاده کرده است که از این نکته می توان دریافت، علاوه بر وظیفه نماز خواندن، برپایی آن در جامعه و بین افراد نیز سفارش شده است. از طرفی برپایی نماز، علاوه بر خواندن اذکار، مفهوم برپایی ارکان مهم آن نیز بوده است که مهمترین آن توجه و حضور قلبی در پیشگاه خداوند است. نتیجه ی این گونه برپایی، تاثیر مثبت در روح و جان آدمی است.

در بین روایات نیز موارد بسیاری دیده می شود که در موضوع ثواب آن می توان به این روایت اشاره کرد: اگر یک نفر به امام جماعت اقتدا کند، هر رکعت از نماز آنان، ثواب صد و پنجاه نماز دارد و اگر دو نفر اقتدا کنند هر رکعتى ثواب ششصد نماز دارد و هر چه بیشتر شوند، ثواب نمازشان بیشتر مى‌شود تا به ده نفر برسند وقتى عدّه آنان از ده نفر گذشت، اگر تمام آسمان‌ها کاغذ و دریاها مرکب و درخت‌ها قلم و جن و انس و فرشتگان نویسنده شوند، نمى‌توانند ثواب یک رکعت را بنویسند.( محمد باقر مجلسى، بحارالانوار، ج85، ص14; توضیح المسائل مراجع، ج1، ص795، مسئله 1399).

برای تعقیبات نماز، در مفاتیج الجنان، دعاهایی ذکر شده است اما با سیری در احادیث و روایات موجود، مواردی چون سجده شکر، تسبیحات حضرت زهرا(سلام الله علیها)، قرائت آیه 56 سوره احزاب (إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِیمًا) و سه صلوات و ... از بقیه موارد، بیشتر سفارش شده اند. حاج حسنعلی نخودکی نیز در سفارشی به امام خمینی (ره) که آن را بهتر از کیمیا خواندند، تلاوت آیت الکرسی، تسبیحات حضرت زهرا(سلام الله علیها)، سوره توحید، صلوات و ... را توصیه کرده اند. با تمام این تفاسیر باز هم در مساجد و نمازخانه ها و اماکنی که نماز جماعت برپا می شود، بسیاری از افراد، به محض تمام شدن نماز شروع به مصافحه ( دست دادن ) با نمازگزاران اطرافشان می کنند. با توجه به روایات و احادیث، اولویت با اعمال و اذکاریست که ذکر شد. عده ای این مصافحه و تکبیرها و شعارهای سیاسی بلافاصله بعد از نماز را بدعت خوانده اند اما تمامی مراجع، بدعت بودن آن را رد کرده اند و اذکاری چون تسبیحات حضرت زهرا (سلام الله علیها) را برای ابتدای فراغت از نماز سفارش کرده اند. هرچند که از مصافحه به عنوان یک امر پسندیده و مستحب بین مومنین در تمام اوقات یاد شده است و شعارهای انقلابی اسلامی را مطلوب اما خارج از عبادت دانسته اند. امام مهم اینجاست که اعمال بعد از نماز، اهمیت های متفاوتی دارند تا جایی که برخی از آنها را بهتر است قبل از به هم خوردن حالت نماز انجام داد.

از امام باقر علیه السلام روایت شده است: «از جهت حمد و ذکر، خدا با چیزى بهتر از تسبیح حضرت فاطمه زهرا علیها السلام عبادت نشده است. اگر عملى بهتر از آن بود، پیامبر خدا آن را به زهرا علیها السلام عطا مى‌کرد.»سوال اینجاست که چرا با وجود دلایل و احادیث مختلف برای اثبات اولویت داشتن اعمال دیگر بر مصافحه، با وجود تذکر و امر به معروف کردن، باز هم متقاعد نمی شوند و بر رفتار خود اصرار دارند؟

احادیث دیگری در زمینه اهمیت تسبیحات حضرت زهرا (سلام الله علیها)به شرح ذیل نقل شده است:

از امام صادق علیه السلام روایت شده است:

«مَنْ سَبَّحَ اللَّهَ فِى دُبُرِ الْفَرِیضَةِ تَسْبِیحَ فاطِمَةَ الْمِائَةَ مَرَّةً وَاَتْبَعَها بِلا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ مَرَّةً غُفِرَ لَهُ؛

هر کس پس از نماز واجب، با تسبیح فاطمه علیهاالسلام صد بار به تسبیح خدا بپردازد، و به دنبال آن یک بار «لا اِلهَ اِلَّا اللَّه» بگوید، آمرزیده مى‌شود.»

در حدیث دیگرى از آن حضرت روایت شده است:

«تَسْبِیحُ فاطِمَةَعلیهاالسلام فِى کلِّ یوْمٍ فِى دُبُرِ کلِّ صَلاةٍ اَحَبُّ اِلَى اللَّهِ مِنْ صَلاةِ اَلْفِ رَکعَةٍ فِى کلِّ یوْمٍ؛

تسبیح فاطمه زهرا هر روز بعد از هر نماز، از هزار رکعت نماز در هر روز، نزد خدا محبوب‌تر است.»

همچنین ایشان می فرمایند: «مَنْ سَبَّحَ تَسْبِیحَ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ علیها السلام فِى دُبُرِ الْفَرِیضَةِ قَبْلَ اَنْ یثْنِىَ رِجْلَیهِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ؛

هر کس بعد از نماز واجب، پیش از آنکه پاهاى خود را جفت کند (قبل از به هم خوردن حالت جلوس تشهد و سلام)، تسبیح فاطمه زهراعلیهاالسلام بگوید، خداوند او را مى آمرزد.»

از این احادیث معلوم مى شود که گفتن تسبیح حضرت فاطمه زهراعلیهاالسلام ارزش فوق العاده اى دارد و بهترین زمان گفتن آن، بعد از نماز واجب، بدون فاصله و پیش از به هم خوردن حالت نماز مى باشد.

چهل سال از اختراع تلفن همراه می‌گذرد. وسیله‌ای که زمانی به عنوان کالای لوکس شناخته می‌شد و داشتنش توسط افراد فاکتوری برای فخر فروشی بود اما در 10 سال گذشته آنچان رشد و دگرگونی‌ داشته است که اکنون زندگی انسان‌ها را تغییر داده است.